رواية للكتابة صفا من الفصل الواحد والعشرين إلى الفصل السادس والعشرين

انت معجب بيها ولا اييه
جورج موش بالظبط حبيبى بس هى حلو وانا احب اى حد من مصر
كمال تحب اجوزهالك
جورج بشهوه انت بتكلم جد مستر كمال
كمال ههه طبعا خلص بس انت الاوراق ووعد اجوزهالك
جورج من عنيا مسيو كمال من عنيا
جورج من اكبر مزورى العالم له علاقات بجميع الدول وليس له بلد ولا دين 
كمال فى شرود
هههههه لازم اصفى حسابى معاك يامحمود وساعتها اخد الثروه اللى عشت تخططلها من ساعه مكانت بتاعت كريمه ههههههههه 
فى فيله ضخمه تتسلق بايدها الصغيره تلك البوابه وهى ملثمه ومن ثم تدخل تلك الفيله بحذر وخطوات متراجعه نظرت لتلك الغرفه وقالت
هى دى اللى هلاقى فيها كل حاجه بتثبت حقى ياكلااب
تقدمت ودخلت الغرفه واقتربت من تلك الخزنه الموضوعه عليها وحاولت فتحها بتلك السکينه ولكن فجاه اشعل النور
مراد ميين انت ميين وناد الامن
وهنا اسرعت بالهروب من بين يديه
مراد پحده ألحقه يا حسين انت ومصطفى هاتوه قبل ما يهرب اقتلوه
وبالفعل جرى وراءها الإثنان ولكنها كانت الاسرع
وسط تساقط المطر تعثرت فى تلك الطينه ووقعت وفجاه تقدم نحوها احدهم وما أن رفع يده حتى يصفعها وجدت شخص ما يمسكه
الشخص پحده بتجرى وراه لييه
حسين انت ماالك ده حرامى ولازم نادبه
الشخص حرامى يبقى تسلمه البوليس مش تضربه انت
مصطفى بقولك اييه هوينى بدل ما ټضرب معاه
وهنا قام الشخص بلكم حسين ومن ثم مصطفى ولكن نهض حسين وقام بضربه ولكن الشخص اخذ يسدد لهم الضربات وكانه ينتقم من الزمن فيهم ففرو هاربين تقدم من تلك المقعد على الارض لم تتبن ملامحها من تلك الرداء ولكنه دنى منها وحدثها بصيغه مذكر انت كويس
وما أن رفعت وجهها حتى تصادم بتلك الوجه الملاكى البرىء خصلات شعرها تساقطت مع نزول المطر وعينها الزقوتين وشفتيها الصغيرتين اللتان ترتجفان خوفا
نطقت فى خوف شكرا
الشخص باندهاش انتى بنت
صوت الرياح ونسمات البروده التى تملأ المكان والارض المبلله بمياه المطر وتلك الظلام والملابس الغارقه على احدى الجوانب تنفخ فى يديها كى تشعر ببعض الدفىء وتنظر بابتسامه هى دى حكايتى
صقر ياااه وعمك وابن عمك باعوكى بالسهوله دى
شمس الثروه تستاهل
صقر بتنهيده حاره هههه كله بقى بيبيع كله عشان الفلوس
ثم اكمل بس انا مش فاهم ازاى دخلوكى مصحه وانتى مش مجنونه
شمس ابن عمى طلب منى الجواز وانا ساعتها كنت خارجه من صډمه مۏت بابا اللى لحد دلوقتي مش مقتنعه انه اڼتحر وفجاه بقيت فى الدنيا لوحدى ودول جاينى يقولوا جواز وحجج فارغه من نوعيه انتى بنت ومينفعش تقعدى لوحدك والكلام ده ساعتها ثوره فيهم وطردتهم بره الفيله
تانى يوم لقيت بوليس ودكاتره ولقيت نفسى فى المصحه وطبعا فهمت ساعتها انهم رشوا الدكتور عشان يكتب تقرير انى مجنونه وساعتها عمى وابن عمى يكونوا ليهم الحق فى الوصايه عليا وعلى فلوسى ومن يومها وانا هربانه
صقر ومحامى بابكى راح فيين
شمس بكره اهو المحامى ده السبب فى كل حاجه هو اللى زرع فى دماغهم الفكره دى وهو اللى اتفق مع الدكتور والتقرير السليم عنده فى المكتب وكمان اصول كل حاجه من التركه عنده يعنى لو صلته يمكن اعرف ارجع حقى
صقر طيب وايه اللى وداكى عندك عمك
شمس قولت يمكن الاقى اى حاجه تثبت انى عاقله
صقر بحب تعرفى انا كمان اهلى باعونى عشان الفلوس
نظرت له شمس بدهشه فاكمل صقر بتهكم اممم فعلا وقص عليها قصته اخذوا يتحدثونوا لايعلمون كم من الوقت مر
شمس انا لازم امشى وشكرا يا استاذ صقر
صقر وقد شعر بداخله بمشاعر غريبه ولكنه ابتسم على ايه اتفضلي اوصلك
شمس بتحدى انا عارفه طريقى كويس
صقر بلهفه هشوفك تاانى
شمس يمكن ويمكن لو فى نصيب هنتقابل
غادرت شمس لاول مره يشعر صقر بالحب نعم حب من اول نظره نعم احب جيرمين ولكنه هذا ما اعتقده لكنه حقيقه لم يعرف الحب يوما لم يشعر بتلك المشاعر رااحه حب امان لا يعلم سببها
لاينكر انه اعجب بشخصيه شمس وجراته وقوتها
ذهب صقر الى بيته اوبيت معتز
كان معتز يجلس وهو يحتسى كوبا من القهوه وعندما رأى صقر هب فزعا من منظره
معتز اييه ده انت اييه اللى نزلك
صقر وكان شارد فى شمس
معتز ياعم بكلمك
صقر وهو يجلس على الكنبه وعلى ملامحه ابتسامه واسعه
فجلس معتز بجواره واخذ يهزه ياعم طيب قوم غير هدومك دى
وهنا رد صقر ولا انت بتحب البت اللي. حكتلى عليها دى
معتز بفرحه طبعا
صقر بفرحه يبقى بكره الصبح نربى كريم وبالليل نخطبهالك
قال كلماته هذه وذهب بغرفته ونفس الابتسامه تعتلى وجهه معتز بدهشه
فى الصباح تجمع الثلاث شباب معتز وعمار وصقر
فى النادى الذى يتمرنه به كريم
عمار كريم ياصرفى مالك بابن خالتى
كريم باستهزاء ههههههههه هو جايبلى صحابه يتخانقوا معايا هو صغير ميعرفش ياخد حقه بايده
معتز پغضب انت عارف انى اقدر اربيك يا كريم بس عارف انها مش طريقتى ويكفيك شړ الغشيم اما يضرب
كريم ههههه انت اخرك تسقطنى فى مادتك غير كده تعالى ورينى نفسك راجل لراجل
ولكن