رواية للكاتبة إنجي ( الفصل الأخير)

دق جرس باب العروس ليستقبلهم مازن و هو فى زيه المهندم
مازن اهلا و سهلا شرفتونا
احمد الشرف ليا يا مازن
مازن بحبور اتفضلم
احمد ده مروان اكتر من اخويا و عشره عمر ... و دى الما اختى الصغيره
مازن تشرفنا اهلا و سهلا
رحبت ماجده بالجميع على اتم وجهه
جلس احمد فى حاله من التوتر الملحوظ
مازن على فكره ده كلنا شباب مع بعض مالك حاطط وشك فى الارض ليه كده

احمد ما انت عارف ان المواقف دى صعبه و محرجه
مروان اسمحولى اكلم ...احمد جاى يطلب ايد الانسه مى
مازن ههههههه انت جبت من الاخر
مروان بصراحه بحب ابقى دوغرى و صريح و اقول اللى عندى
احمد بمرح ما تخطب انت بدالى ايه اللى جاى يتكلم على نفسه
مازن ههههههه و الله فعلا باين عليكم عشره العمر
تقدمت العروس و هى تقدم صنيه المشروبات للضيوف ... ثم لحقت بها ميرا ...لتقف فى مكانها تتسمر عندما ترى هذا الشخص امامها ... انه مروان
ميرا بفزع مازن عايزاك لو سمحت
نظر اليها و تعرف على ملامحها المخطوفه
استأذن من الجميع
مازن فى ايه يا بنتى انتى مجنونه ينفع تقومينى كده من مع الناس
ميرا انت عارف مين ده اللى جاى مع احمد ... ده مروان اخو مالك اللى قلتلك عليه
نظر لها بدهشه .....بجد غريبه... طيب اتعاملى عادى خدى بالك انه ما يعرفكيش
يجلس ينفث سيجارته يريد ان يقترب منها فهى من لا تعرفه و ساعدته فمن المؤكد انها تختلف عن هايدى فهى الجميله الرقيقه بمجرد تذكره لها يشعر بدغدغه فى مشاعره ...يشعر ان قلبه ينتفض من اجلها ود و لو الاقتراب منها التدخل فى تفاصيلها ......
شعر بالسأم هاتف مروان
مروان ايه ي مالك فينك
مالك انت اللى فينك زهقان و ماليش مزاج اخرج مع حد من صحابى ولا لوحدى
مروان تعالى احنا فى خطوبه احمد اللى جه زارك لما كنت فى المستشفى تعالى
مالك و هو الملل يسيطر عليه طيب خلاص هات العنوان
ارتدى ملابس كلاسيكيه شبابيه و رش عطره و نظر لنفسه برضا على صورته المنعكسه امامه فى المرآه
و نزل درجات السلم ثم الى الردهه ليجد ميس جالسه شارده
مالك فى ايه ضاړبه بوز ليه كده
ميس حاسه بتأنيب الضمير علشانك اوى انت كان ممكن يحصلك حاجه بسببى
ربط على اكتافها و ضمھا اليه بحب الحمد لله ربنا ستر عليا و عليكى
ميس ممكن ما تزعلش منى
مالك مين قالك انى زعلان
ميس طيب ما تاخودنى تفسحنى معاك
مالكههههههه كده احنا الناس هتقول علينا عيله بارده بس يالا بسرعه رايحين خطوبه واحد صاحب مروان فى بيت العروسه
ميس لا يا عم اتكسف روح انت
مالك انجزى بدل ما اسيبك و امشى
جلس على الارجوحه فى الحديقه ينتظرها ..... لتخرج له برداء احمر قصير الى حد ما و حمره شفتاها التى مثل حبات الكرز
نظر فى ساعته كل ده تعالى نخرج نعد فى اى كافيه عيب نروح متاخر كده بيت الناس
ميس يالا بينا ده حتى كل اللى هيشفونى هيحسدونى على الموز اللى ماشيه معاه
مالك ميس انتى ليه خبيتى موضوع محمد
نزلت الجمله عليها كالصاعقه
ميس نظرت له و هو يقود السياره بأتجاه احد المطاعم الراقيه المطله على البحر كلكم كنتم بعاد عنى ما كنتش حاسه بحنان اى حد فيكم ... كل واحد مشغول فى حياته و بالاخص قرب منى اكتر و اكتر لما عرف بمۏت بابا .... حتى هو اللى خلانى ابقى متمرده على كل حاجه .... انا عمرى ما كنت وحشه يا مالك بس هو كان بينقل حقده عليك ليا بأسلوب انى المظلومه اللى ضايع حقى اللى هضيع بسبب عمايلك ..... نظرت له و سقطت دمعه من عيناها ... مالك انا اسفه سامحنى
مالك بحنان اخوى مد انامله مسح الدمعه الساقطھ من مقلتيها.... مش عايز اشوف دموعك انا مش بسألك علشان ائنبك .... انا بسأل علشان لو غلطت فى حاجه اصلحها ..... انتى دلوقتى اختى و بنتى .... اللى انتى عايزاه تقوليه ليا و من غير خوف انا مش بعبع
نظرت له و شقت الابتسامه وجهها و تقبله من وجنته ربنا يخليك ليا يا احن اخ
مالك اخره السهوكه نسيت اتصل بأخوكى و اقوله اننا مش هنروح ... استنى بقا
مروان ايه